دوربین های مدار بسته آنالوگ از نظر سازگاری با یکدیگر هیچ مشکلی نداشتند. اساسا دوربینهای مداربسته و DVRهای مرسوم سنتی آنالوگ اگر از برندهای مختلفی هم باشند، باز هم بدون مشکل با هم ارتباط برقرار کرده و درکنار یکدیگر کار میکردند.
در اوایل ظهور دوربین های تحت شبکه (IP) به دلیل کمبود تجهیزات و ضعف در سازگاری با یکدیگر، راه پیشرفت و گسترششان ناهموار بود. شرکتهای تولیدکننده تجهیزات نظارت تصویری تحتشبکه، پروتکل و قراردادهای خود را داشتند. از این رو نصابها مجبور بودند در یک پروژه همه تجهیزات را (شامل دوربین مدار بسته، دستگاه دی وی ار و غیره) از محصولات یک برند کار کنند.
در ابتدا هر شرکت استاندارد و پروتکلهای خود را برای انتقال و ضبط تصاویر داشت و این امر باعث عدم توسعه دنیای تازه متولد تجهیزات نظارت تصویری IP یا تحتشبکه میشد.
تولد ONVIF
در سال 2008، شرکتهای سونی، بوش و اکسیس پروتکل استانداردی به نام ONVIF (مخفف Open Network Video Interface Forum) را ایجاد کردند.
پروتکل استاندارد ONVIF با هدف حل مشکل همکاری و ارتباط بین تجهیزات نظارت تصویری IP، بطوری که محصولات از شرکتها و برندهای مختلف در کنار یکدیگر بدون مشکل کار کنند، شکل گرفت. استانداردی مشترک برای تسریع بخشیدن به توسعه و فراگیر شدن تجهیزات نظارتتصویری تحت شبکه.
ONVIF علاوه بر استانداردسازی ارتباط بین محصولات تحت شبکه، همچنین باعث بهینهسازی روند فشردهسازی و انتقال اطلاعات صوتی و تصویری، یافتن دستگاههای IP روی شبکه، کنترل دوربینهای PTZ، ورودیها و خروجیهای آلارم، روالهای تنظیم و کنترل، موشندیتکشن و غیره نیز شد.
در کل پروتکل ارتباطی برای محصولات تحتشبکه مانند زبان برای انسانهاست. پروتکل ONVIF زبانی مشترک میان محصولات تحت شبکه است.
اصول ابتدایی ONVIF
- استانداردسازی ارتباط بین دستگاههای IP ویدئویی
- ایجاد ارتباط و همکاری بین محصولات ویدئویی تحت شبکه فارق از برند شرکت سازنده محصول
- استفاده آزاد برای همه شرکتها و سازمانها
نسخههای مختلف استاندارد ONVIF
بعد از گذشت 10 سال از تولد ONVIF، نسخههای متعددی از این استاندارد ارائه شده است که تعدادی از آنها به این ترتیب اند:
- ONVIF 1.0
- ONVIF 2.0
- ONVIF 2.2
- ONVIF 2.4
- ONVIF 2.5
پروفایلهای ONVIF
هر پروفایل ONVIF دارای مشخصات فنی خاصی است که ایجاد ارتباط بین دستگاهها با قابلیتها و کارکردهای خاص را تضمین میکند.
سازمان ONVIF در سال 2012 سازمان مفهوم “پروفایل” را معرفی کرد. وقتی دستگاهها و برنامهها در یک پروفایل باشند، بیشک باهم سازگارند. پروفایل ONVIF به کاربر اجازه میدهد به راحتی ویژگیهای یک پروفایل را بدون آگاهی از انطباقپذیری بین ورژنهای ONVIF، تشخیص دهد.
- پروفایل S: جهت ارسال و انتقال تصویر (منتشر شده در سال 2011)
- پروفایل C: جهت کنترل دسترسی تحت شبکه ابتدایی (منتشر شده در سال 2013)
- پروفایل G: جهت ذخیرهسازی و بازیابی (منتشر شده در سال 2014)
- پروفایل Q: جهت نصب سریع (منتشر شده در سال 2016)
- پروفایل A: جهت پیکربندی و تنظیم سیستمهای کنترل دسترسی پیشرفتهتر (منتشر شده در سال 2017)
- پروفایل T: جهت ارسال و انتقال تصویر پیشرفته (منتشر شده در سال 2018)
ONVIF در مقابل PSIA
بهعلاوه ONVIF سازمانهای دیگری هم برسدد برآمدند تا استانداردهایی برای محصولات نظارتی تحتشبکه ایجاد کنند. فعالترین آنها PSIA است. PSIA یا Physical Security Interoperability Alliance (اتحاد همکاری تجهیزات امنیتی) ماموریت دارد تا قابلیت همکاری plug-and-play (به این معنی که دستگاه را بتوان به پریز برق زد و استفاده کرد، به همین راحتی، بدون نیاز به کارهای اضافی و تنظیمات اضافی) را بین محصولات و سرویسهای امنیتی مختلف مثل دوربین های مدار بسته، سنسورهای امنیتی، کنترل دسترسی، تحلیل ویدیو و مدیریت فیزیکی اطلاعات امنیتی برقرار کند.
مشکل PSIA این است که عمومیت پایینی دارد. در حال حاضر کمتر از 50 شرکت تولیدکننده مانند شرکتهای سیسکو، GE، هایکویژن، IBM، NICE، Pelco، Milestone و Genetec را تحتپوشش قرار میدهد. درحالی که ONVIF تا سال 2014 بیشتر از 500 عضو داشت که بیشتر از 5000 محصول سازگار با استاندارد ONVIF ارائه میداد.
چرا ONVIF کار نمیکند؟
اکثر محصولات حفاظتی با استاندارد ONVIF سازگاری دارند. اما کاربران هنگام نصب دستگاههای با نشان ONVIF ممکن است به مشکلاتی برخورد کنند. مشکلاتی مانند عدم توانایی دستگاه NVR در پیدا کردن دوربین های تحت شبکه داخل شبکه یا کار نکردن قابلیت تشخیص حرکت. چرا این اتفاق میافتد؟
- باید مطمئن شوید دستگاهی که نصب کردهاید با استاندارد ONVIF همخوانی دارد. بعضی از تولیدکنندگان محصولاتشان با این که استاندارد ONVIF را ندارند، با این نشان علامتگذاری میکنند. شما میتوانید به راحتی فهرست تولیدکنندگانی که محصولات دارای ONVIF ارائه میدهند را بهدست بیاورید.
- تنها سازگاری با استاندارد ONVIF کافی نیست؛ محصولات امنیتی مبتنی بر IP باید با یکی از پروفایلهای ONVIF نیز سازگاری داشته باشند. امکان این که دستگاه شما فقط استاندارد ONVIF را داشته باشد و عضو یکی از پروفایلهای ONVIF نباشد، وجود دارد.
ممکن است در بعضی موارد مشاهده شود دستگاههای دارای پروفایل S هیچ مشکلی با اتصال و انتقال تصویر نداشته باشند، ولی بعضی از قابلیتها مانند تشخیصحرکت (موشن دیتکشن) بهخوبی عمل نکنند. این موضوع معمولا به خاطر خطاهای استاندارد، یا اغلب به کارگیری ترکیب استاندارد و پروفایل اشتباه توسط تولیدکننده میباشد. چنین مشکلاتی باید به سرعت به تولیدکننده گزارش شوند تا تولیدکننده نرمافزار اصلاح شده را ارائه دهد. جامعهی ONVIF سرسختانه بر روی نسخههای جدید و اصلاحشدهی این استاندارد کار میکند، ٰکه این امر به اشکلالزدایی استاندارد کمک کرده و آنرا دقیقتر و دقیقتر میکند.
منابع: